Yürüme engelli Akın'ın 3 tekerlekli bisikletle zorlu eğitim yolculuğu
Diyarbakır'da, 'Escobar sendromu' tanısı koyulan yürüme engelli oğlu Akın Aydar'ı (10) her sabah sırtında taşıyarak, 3'üncü kattan indiren ve 3 tekerlekli plastik bisiklet ile okula götüren Vasfiye Aydar (31), "Kiminin koltuğu kırılıyor kiminin tekerleği kırılıyor. Ayda bir bisiklet almak zorundayım. Elimden geleni fazlasıyla yapmaya çalışıyorum" dedi.
Kayapınar ilçesi Huzurevleri Mahallesi'nde annesi ve 2 kardeşiyle yaşayan, doğuştan 'Escobar sendromu' tanısı koyulan Akın Aydar, sağ ayağını ve ellerini tam olarak kullanamıyor. İhtiyaçlarını tek başına karşılayamayan ve elleri yarı açık olan Aydar, her şeye rağmen okula gitmekten vazgeçmiyor. Huzurevleri İlkokulu öğrencisi Aydar, geçen yıl takdir belgesi alarak 3'üncü sınıfa geçti. Okula gitmeyi çok seven ve doktor olmak isteyen Aydar, yüz yüze eğitimin başlamasıyla tekrar okuluna kavuştu. Akın, asansörü olmayan apartmanlarında her gün annesinin sırtında 3 kat indikten sonra kullanabildiği sol ayağıyla 3 tekerlekli plastik bisikleti ile 1 kilometre uzaklıktaki okuluna gidip geliyor.
'KİMİNİN KOLTUĞU KIRILIYOR KİMİNİN TEKERLEĞİ'
Her ay bir bisiklet almak zorunda kaldığını söyleyen Vasfiye Aydar, bütün zorluklara rağmen oğlunu hiçbir şeyden mahrum bırakmak istemediğini belirtti. Oğlunun engelli maaşıyla geçindiklerini kaydeden Aydar, şunları söyledi:
"Hastanelere götürdük. 'Bu çocuk ameliyat olamaz, olsa da yine tekrar böyle olacak' dediler. Yürüyemiyor, lavaboya gidemiyor. Elini tam kullanamıyor. Her ihtiyacını ben karşılıyorum. Okulundan geri kalmasını istemedim. O da her normal çocuk gibi yaşantısına devam etsin istedim. Hiçbir şey içinde kalmasın. Elimden gelene kadar da oğlumun içinde bir şey bırakmayacağım. Akülü araba istiyorum ama alamıyorum. Onun engelli maaşıyla ancak geçiniyoruz. Kira veriyorum. Onun dışında 2 çocuğum daha okuyor. Özellikle kışın çok zorlanıyorum. Hem fatura hem kira zor oluyor. Önemli olan para değil. Benim sevgim de gücüm de ona yeter. Büyüdükçe bisiklet kullanılamaz hale geliyor, dayanmıyor. Kiminin koltuğu kiminin tekerleği kırılıyor. O kadar yolda git gel kırılıyor. Ayda bir bisiklet almak zorundayım. Ayrıca yerlerde gezmesin, diye evin içinde de bir bisikleti var. Okula rahat gidip gelmesini istiyorum. Onu sırtımda değil başımda da taşırım. Akın her yere bu bisikletle gidiyor. Ekim ayında 11 yaşına girecek. Elimden geldiği kadar oğlumu hiçbir şeyden mahrum bırakmak istemiyorum."